Otwarte dla każdego
Dla mnie, sercanina, sakramenty zawierają w sobie przede wszystkim zbawczą miłość Chrystusa, która zwycięża wszelkie przeszkody na swej drodze. Jak rzeka, której żadne tamy i zapory nie są w stanie ostatecznie zatrzymać.
Sakrament umocnienia
Namaszczenie związane jest z wyborem i przeznaczeniem namaszczanego do jakiejś znaczącej funkcji: posła, kapłana, króla, proroka. Osoba naznaczona krzyżmem staje się kimś posłanym przez Boga i Jemu służy. Można się oburzać, że zostajemy sprowadzeni do roli służącego, że to odbiera nam wolność.
Wezwani jesteśmy do miłości
U podstaw każdego powołania chrześcijańskiego jest to zasadnicze poruszenie doświadczenia wiary: wierzyć to znaczy porzucić samego siebie, porzucić wygodę i bezkompromisowość swego „ja”, aby skoncentrować nasze życie na Jezusie Chrystusie; jak Abraham porzucić swoją ziemię, wyruszając z ufnością, wiedząc, że Bóg wskaże drogę do nowej ziemi. Tego „wyjścia” nie należy rozumieć jako pogardę dla własnego życia, swoich uczuć, własnego człowieczeństwa.
Sakrament miłosierdzia Boga Ojca
Ten bogaty rok chcemy zamknąć refleksją nad naszym osobistym doświadczeniem przebaczenia w sakramencie miłosierdzia Boga Ojca, jednym z najbardziej łaskawych darów Bożego Serca, w którym obmywa nas mocą swojej krwi i wody wypływających z Jego przebitego boku na krzyżu. Równocześnie jest to jeden z najtrudniejszych sakramentów, bo wymaga stanięcia w smutnej prawdzie o naszej słabości i grzeszności.