Niepodległość rodziny
Wierzymy, że w sercu każdego człowieka jest pragnienie domu. Z naszego doświadczenia spotkań z młodzieżą w wielu miejscach Polski wynika, że młode serca przepełnia przeogromna tęsknota za domem, który będzie „nasz”, który będzie „na zawsze”, do którego będzie się nie tylko wracać z radością, ale i z radością przyjmować każdego przychodzącego gościa.
W domu zamiast w szkole
Dzieci najlepiej zapamiętują, gdy coś je interesuje, dlatego słuchaliśmy ich i rozwijaliśmy to, co ich zaciekawiało. Później doszliśmy jednak do wniosku, że nie jesteśmy w stanie cały czas zapewniać efektu „wow!”, bo w życiu się tak nie da. Idziesz do pracy i masz codziennie prawie to samo.
Duchowa tożsamość czy wieczna tułaczka?
Rozmowa z ludźmi autentycznie przeżywającymi wiarę uświadamia, że są oni wierni niedzielnej Eucharystii, częstej spowiedzi, że nie rozstają się z różańcem, cenią sobie nabożeństwa majowe i czerwcowe, że kiedyś byli członkami którejś z tradycyjnych dziecięcych lub młodzieżowych wspólnot w parafii.
Dom z otwartymi drzwiami
Chciałbym podkreślić jedną rzecz: parafia jest ciągle aktualna! Parafia musi pozostać: jest strukturą, której nie wolno nam wyrzucić przez okno. Parafia jest właśnie domem ludu Bożego, tym domem, w którym On mieszka. Problemem jest to, w jaki sposób ustawić parafie!
Parafia to nie biuro
„Stary proboszcz powtarzał mi do znudzenia: nie bój się tracić czasu dla Boga i wychodzić do ludzi. Lepiej odmawiać brewiarz w pustym konfesjonale, niż w czterech ścianach swego pokoju. Jak jest ksiądz, będą i ludzie” – wspomina będący na dyżurze ks. Gaston.
polecamy
temat na czasie
-
Być dla innych dobrym znakiem ks. Przemysław Bukowski SCJ -
-
-
