„Dostrzegam z radością, jak rozpoczyna się u nas forma apostolatu za pomocą książki. Ojciec Andrzej wydaje swój miesięcznik «Najświętsze Serce według św. Gertrudy». Ojciec Wincenty wydaje swój mały miesięcznik św. Jana. Sprawimy w ten sposób, że Najświętsze Serce będzie kochane przez kilka dusz więcej”.
L. Dehon, Zapiski codzienne, 10 marca 1893 roku.
Powyższy cytat pokazuje, że członkowie zgromadzenia, które założył o. Dehon, a także on sam, starali się wykorzystywać środki społecznego przekazu, szczególnie takie jak prasa i publikacje książkowe, by docierać z Dobrą Nowiną do coraz liczniejszej grupy ludzi. W tamtych czasach była to ewangelizacja oparta o najnowocześniejsze sposoby przekazu, które pozwalały dotrzeć do szerokiej grupy czytelników. Sam skromnie nie wspomina o publikacjach książkowych i czasopismach, które wydawał, ciesząc się, że jego współbracia podejmują ewangelizację przy pomocy dostępnych w tamtym czasie środków, które dziś pod względem nowoczesności można porównać z Internetem.
Ojciec Dehon był „księdzem, który miał pióro w ręku”. Dzięki jego wielkiej pisarskiej pasji po dzień dzisiejszy możemy cieszyć się niezliczonymi dziełami, które pozostawił nam w spadku.
W styczniu 1889 roku o. Dehon zapoczątkował wydawanie miesięcznika pod znamiennym tytułem „Królestwo Serca Jezusowego w duszach i w społeczeństwie”. Istotne także jest to, że zostało ono powołane do życia w setną rocznicę rewolucji francuskiej z 1789 roku i głosiło postawy antyrewolucyjne, przeciwstawne nowemu światu, któremu rewolucja ta dała początek. Serce Jezusa znalazło się na sztandarach unii nieprzychylnej rewolucji. Jako symbol wybrała Je sobie także Wandea, która zbuntowała się przeciw rewolucji francuskiej w 1793 roku, za co została brutalnie i okrutnie spacyfikowana przez rewolucjonistów. Do dziś to, co tam się wydarzyło, uznawane jest za pierwsze ludobójstwo nowoczesnej Europy. Tymczasem o. Dehon w sto lat później rozpoczyna wydawanie czasopisma o kontrrewolucyjnym tytule.
Program tego czasopisma został zawarty w nazwie. Chodziło o królestwo Serca Jezusowego nie tylko w duszach poszczególnych osób, ale także w całych społeczeństwach. Ojciec Dehon bardzo mocno zaangażował się w działalność społeczną i socjalną i nie potrafił wyobrazić sobie prawdziwego królestwa Serca Jezusowego bez koniecznych reform społecznych.
Na początku dominowała tematyka duchowa i moralna. Od 1893 roku, czyli od momentu stanięcia na czele komisji studiów społecznych, o. Dehon koncentruje się na najważniejszych problemach socjalnych ówczesnego społeczeństwa. Od 1903 roku rozpoczynają się prześladowania zgromadzeń zakonnych we Francji i o. Dehon podejmuje decyzję o zawieszeniu publikacji, gdyż sam zostaje zmuszony do wyjazdu do Brukseli, a stamtąd nie było możliwości redagowania i publikowania czasopisma. Zatem po piętnastu latach comiesięcznej publikacji musiało dojść do jej zaprzestania.
Na szczególne podkreślenie zasługuje publikacja o. Dehona pod tytułem: Chrześcijański podręcznik społeczny. Był on skierowany do robotników. Jego celem było przybliżenie nauczania społecznego papieża Leona XIII, zawartego zwłaszcza w encyklice Rerum novarum z 1891 roku. Ojciec Dehon przygotował także drugą edycję tego podręcznika, która została skierowana do księży i pracodawców. Chodziło o zachęcenie ich do pracy społecznej, przybliżając im jednocześnie nauczanie społeczne Kościoła. Po sukcesie podręcznika posypały się propozycje i prośby o napisanie kolejnego dzieła, łatwiejszego w percepcji, i dlatego o. Dehon w 1898 roku opublikował nowy Katechizm społeczny.
