Drodzy młodzi, wsłuchajcie się w wasze wnętrze: Chrystus puka do drzwi waszego serca.
Tweet, 20 IX 2014
Nie można zmierzyć miłości Boga: ona jest bezmierna!
Tweet, 26 VIII 2014
Chrześcijanin to człowiek, który potrafi się uniżyć, aby Pan wzrastał w jego sercu i w sercach innych.
Tweet, 7 VIII 2014
Wielkim zagrożeniem dla współczesnego świata jest indywidualistyczny smutek płynący ze skąpego serca.
Tweet, 22 VII 2014
W obliczu tego wszystkiego [tj. podziałów – przyp. red.] musimy dokonać rachunku sumienia. We wspólnocie chrześcijańskiej podział jest jednym z najcięższych grzechów, gdyż czyni ją znakiem nie dzieła Bożego, ale dzieła diabła, który z definicji jest tym, który dzieli, niszczy relacje, wzbudza uprzedzenia… Podział we wspólnocie chrześcijańskiej – czy to jest szkoła, parafia, stowarzyszenie – tam, gdzie się pojawia, jest bardzo ciężkim grzechem, bo jest dziełem diabła!
Natomiast Bóg pragnie, byśmy coraz bardziej byli zdolni do przyjęcia siebie nawzajem, wybaczenia sobie, lubienia jedni drugich, aby coraz bardziej upodobnić się do Niego, który jest komunią i miłością. Na tym polega świętość Kościoła: na rozpoznawaniu siebie w obrazie Boga, napełnieniu Jego miłością i Jego łaską.
Drodzy przyjaciele, niech w naszych sercach rozbrzmiewają słowa Jezusa: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi” (Mt 5,9). Prośmy szczerze o przebaczenie za każdy przypadek, gdy staliśmy się przyczyną podziału i niezrozumienia w naszych wspólnotach, dobrze wiedząc, że nie osiąga się komunii inaczej, jak tylko przez nieustanne nawrócenie. A co jest tym nawróceniem? Panie, daj mi łaskę, bym nie obgadywał, nie krytykował, nie plotkował. Pragnienie dobra dla wszystkich jest to łaska, jaką Pan nas obdarzy. To właśnie jest nawrócenie serca. Prośmy też, aby codzienne więzy naszych relacji mogły stać się coraz piękniejszym i radosnym odzwierciedleniem relacji między Jezusem a Ojcem. Dziękuję!
Audiencja ogólna na placu św. Piotra
27 VIII 2014
Konieczne jest nieustanne odnawianie się, czerpiąc z żywotnej siły Ewangelii. A jak to można uczynić w praktyce? Przede wszystkim czytając i rozważając Ewangelię każdego dnia, aby słowo Jezusa było zawsze obecne w naszym życiu. Zapamiętajcie to: pomoże wam w tym noszenie Ewangelii ze sobą, małej Ewangelii w kieszeni czy torbie, i czytanie w ciągu dnia jej fragmentu. Zawsze jednak trzeba być z Ewangelią, aby nosić słowo Jezusa i móc je czytać. Ponadto przez udział w niedzielnej Mszy św., gdy spotykamy Pana we wspólnocie, słuchamy Jego słowa i otrzymujemy Eucharystię, która łączy nas z Nim i między sobą. Bardzo ważne dla odnowy duchowej są też dni skupienia i rekolekcje. Ewangelia, Eucharystia i modlitwa. Nie zapominajcie: Ewangelia, Eucharystia, modlitwa. Dzięki tym darom Pana możemy upodobnić się nie do świata, ale do Chrystusa i iść za Nim Jego drogą, drogą utraty swego życia, aby je odnaleźć (por. Mt 16,25). Utraty go, ale w sensie dania go, ofiarowania z miłości i w miłości – a to pociąga za sobą poświęcenie, a nawet krzyż – aby otrzymać je ponownie oczyszczone, wolne od egoizmu i obciążenia śmiercią, pełne wieczności.
Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański
31 VIII 2014
Za każdym razem, kiedy bierzemy udział we Mszy św. i karmimy się ciałem Chrystusa, działa w nas obecność Jezusa i Ducha Świętego, kształtuje ona nasze serce, przekazuje nam postawy wewnętrzne, które przekładają się na zachowania zgodne z Ewangelią. Nade wszystko posłuszeństwo słowu Bożemu, następnie braterstwo między nami, męstwo chrześcijańskiego świadectwa, fantazja miłosierdzia, zdolność dawania nadziei przygnębionym i przyjęcia wykluczonych. W ten sposób Eucharystia pozwala dojrzewać chrześcijańskiemu stylowi życia. Miłość Chrystusa, przyjęta z otwartym sercem, zmienia nas, przekształca, czyni zdolnymi do miłości nie według ludzkiej miary, zawsze ograniczonej, ale według miary Bożej, to znaczy bez miary. Wtedy właśnie staniemy się zdolni do miłowania nawet tych, którzy nas nie kochają; zdolni, aby przeciwstawić się złu dobrem; zdolni do przebaczenia, do dzielenia się, do gościnności. Dzięki Jezusowi i Jego Duchowi Świętemu także nasze życie staje się chlebem łamanym dla naszych braci. Żyjąc w ten sposób, odkrywamy prawdziwą radość! Radość czynienia siebie darem, aby odwzajemnić wielki dar, który otrzymaliśmy jako pierwsi, bez naszej zasługi.
Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański
22 VI 2014
Jezus idąc do Ojca, niesie ze sobą dar. Czy myśleliście o tym, jaki dar Jezus zanosi do Ojca? Są to Jego rany. Jego ciało jest przepiękne, bez śladów biczowania, ale zachował rany. Idąc do Ojca, mówi: „Spójrz, Ojcze, to jest cena przebaczenia, które dajesz”. Ojciec widząc rany Jezusa, zawsze nam przebacza. Nie dlatego abyśmy byli dobrzy, ale dlatego że On za nas zapłacił. Widząc rany Jezusa, Ojciec staje się bardziej miłosierny, wspanialszy. To właśnie wielkie dzieło, jakie spełnia dziś Jezus w niebie. Ukazanie Ojcu ceny przebaczenia – swoich ran. To piękne. Nie trzeba się lękać proszenia o przebaczenie. On zawsze przebacza nam grzech, bo spogląda na rany Jezusa.
Rozważanie przed modlitwą Regina Caeli
1 VI 2014
