Dokładnie 24 czerwca br. siostry benedyktynki misjonarki rozpoczną Jubileuszowy Rok 100. rocznicy swego istnienia. Przez ten rok jubileusz będzie obchodzony zarówno w Domu Generalnym w Otwocku, jak i we wszystkich placówkach Zgromadzenia w Polsce i na świecie. Do wspólnego celebrowania i dzielenia naszej radości zapraszamy wszystkich! Przede wszystkim składamy dzięki Panu Bogu za łaski, których udziela hojnie nam – każdej siostrze, którą wezwał po imieniu, a także całej naszej Rodzinie Zakonnej.
pokora i cichość
Zgromadzenie powołała do istnienia matka Jadwiga Józefa Kulesza w 1917 roku w Białej Cerkwi koło Kijowa na dawnych Kresach. Po zakończeniu II wojny światowej i zmianie granic siostry przeniosły swoją działalność do centralnej Polski.
Jako benedyktynki nasze życie zakonne opieramy na Regule św. Benedykta z Nursji (480-548), którą zafascynowała się nasza Założycielka. Benedykt tak bardzo umiłował pokój (PAX), że uczynił go zasadą życia swojego zakonu. Życie duchowością pokoju przejawia się przez dwie cnoty Serca Jezusowego: cichość i pokorę. Poza tym św. Benedykt napisał w swojej Regule, aby nie mieć nic cenniejszego od Chrystusa, aby niczego nie przedkładać nad Jego miłość, a matka Jadwiga Kulesza wskazała na samo źródło tej miłości – Serce Jezusa: „Od Serca Jezusowego mają się siostry uczyć cichości i pokory, czcząc to Boskie Serce przez gorące codzienne nabożeństwo”. Sama tak czyniła, powierzając się w codziennym akcie oddania: „O Panie Jezu, Jedyny Oblubieńcze (…). Daj mi serce miłości pełne i łaskę Twoją, która by mnie broniła, strzegła od wszystkiego złego, a krzewiła i prostowała do ukontentowania Boskiego Serca Twego”. Matka Jadwiga zaszczepiła Zgromadzeniu duchowość benedyktyńską, kult Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz gorliwość apostolską, przejawiającą się w pracy opiekuńczo-wychowawczej nad opuszczonymi dziećmi.
życie jako misja
Termin „misjonarki” zawarty w nazwie Zgromadzenia, odróżniał je od benedyktyńskich wspólnot monastycznych i oznaczał wyjście do świata z posługą apostolską. Życie każdej siostry miało być misją. Obecnie pracujemy również na misjach poza granicami kraju: na Ukrainie, w Stanach Zjednoczonych, w Brazylii i Ekwadorze. Zajmujemy się wychowaniem i kształceniem dzieci i młodzieży, katechizacją i przygotowaniem do sakramentów świętych, organizowaniem rekolekcji oraz pracą na parafiach jako zakrystianki, kancelistki czy organistki, a także jako pielęgniarki. Ostatecznie jednak nie jest najważniejsze to, co robimy, ale jak żyjemy. Nasza modlitwa i praca to jakby dwa ramiona wznoszące się do Boga w hymnie uwielbienia. Wszystko ma służyć właśnie temu: Aby we wszystkim Bóg był uwielbiony!
droga życia
„Ja moje życie i siły, i zdrowie oddaję, aby tylko chwały Bożej przysporzyć i coś dobrego zrobić na świecie” – tą myślą żyła nasza Założycielka i taki testament nam przekazała. Czy przez te minione 100 lat udało się nam go wypełnić? Jeśli misją Kościoła jest: „Idźcie i głoście”, to nasze Zgromadzenie wpisuje się w tę misję, aby wszędzie nieść i głosić obecność i miłość Pana Boga. To jest dla nas najważniejsze: miłość Boga, On sam, niebo, życie wieczne. Wszystko, czego doświadczamy tutaj na ziemi, to tylko droga.
Moja życiowa droga to wspólnota sióstr benedyktynek misjonarek. Odczytuję to jako wielką łaskę, że w tym Jubileuszowym Roku 100-lecia będę ponownie odkrywać Zgromadzenie jako moją rodzinę, że w trudnych losach Założycielki mogę odczytywać drogę światła, spisaną przez Pana Boga, aby doprowadzić wielu ludzi do źródła, którym jest On sam.
Nowenna Lat
Przed dziewięciu laty rozpoczęłyśmy Nowennę Lat, aby przygotować wszystkie wspólnoty i siostry naszego Zgromadzenia do jego setnych urodzin. Każdy rok tej Nowenny zaczynał się 24 czerwca, w uroczystość Narodzenia św. Jana Chrzciciela, kiedy to pierwsze nasze siostry, uformowane pod okiem Założycielki, zostały obleczone w habity. Wtedy zaczęło się życie naszej Rodziny Zakonnej – narodziny Zgromadzenia. W ramach Nowenny Lat podjęłyśmy również „sztafetę modlitwy” – każdego dnia jedna z sióstr zanosi do Pana modlitwy i ofiary za nas wszystkie. Całe Zgromadzenie przyzywa Bożego Ducha na ten czas, starając się na nowo powracać do Reguły św. Benedykta i myśli Założycielki do słowa Bożego, do Jego Boskiego Serca – poprzez rekolekcje, dni skupienia, konferencje i medytacje. Każdy rok Nowenny miał własne hasło, które było jednocześnie zadaniem do realizacji dla każdej siostry. W aktualnym ostatnim roku Nowenny brzmi ono: „Wytrwała i twórcza wierność miłości”. Przez te dziewięć lat duchowych przygotowań spotykałyśmy się też na czuwaniu i modlitwie w jednym z sanktuariów w naszej ojczyźnie.
Dziś te wszystkie przygotowania dobiegają końca i pora zacząć wielkie świętowanie – dziękowanie Panu Bogu i ludziom. Zmarłym siostrom i przyjaciołom naszego Zgromadzenia niech Pan da odpoczynek wieczny przy swoim Sercu, a wszystkich żyjących zapraszamy do uczestnictwa w naszej radości, szczególnie 24 czerwca i przez cały ten Jubileuszowy Rok. Dziękujemy Wam, kochani Przyjaciele, za to, że jesteście i nas wspieracie. Radujmy się razem i módlmy się za siebie nawzajem. Ufamy, że w tym szczególnym roku 100-lecia Pan hojnie obdaruje nas swoimi łaskami, a przez nas również tych, którym posługujemy w Kościele i świecie.
