Przypowieść dla ludzi będących w drodze
Sie03

Przypowieść dla ludzi będących w drodze

Począwszy od dziewiątego rozdziału Ewangelii św. Łukasza, Jezus znajduje się w drodze do Jerozolimy: „Gdy dopełniały się dni Jego wzięcia [z tego świata], postanowił udać się do Jeruzalem” (9,51). Właśnie będąc „w drodze”, wypowie On jedną z najbardziej znanych przypowieści ewangelicznych: Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie – przypowieść dla ludzi będących w drodze.

Miłości nie można zatrzymać
Lip30

Miłości nie można zatrzymać

Niesamowite jest to, że także Chrystus wpisuje się w ludzkie doświadczenie drogi. Jego nauczanie odbywa się w drodze. Nie ma On miejsca, gdzie mógłby głowę skłonić. Nigdzie nie pozostaje dłużej, niż rzeczywiście potrzeba. Ze swoim świadectwem miłości, na które składa się słowo i znak, przemierza palestyńską ziemię, bo w różnych miejscach znajdują się ludzie, którzy potrzebują impulsu do drogi.

Deus Gubernator!
Lip19

Deus Gubernator!

Irlandia – piękna, zielona wyspa położona trochę na uboczu kontynentu europejskiego – znana była już starożytnym. Rzymianie nazywali ją Hibernią, natomiast dzięki Grekom wyspa ta uzyskała przydomek „świętej”. Z czasem „święta wyspa” została przemianowana na „wyspę świętych”, a przyczynił się do tego św. Patryk. To jemu przypisywane jest dzieło nawrócenia całej wyspy, na którą został wysłany w 432 roku przez papieża Celestyna I.

Polskie camino
Lip10

Polskie camino

Pierwszy szlak w Polsce reaktywowano w 2005 roku. Jest nim 164-kilometrowa Dolnośląska Droga św. Jakuba wiodąca z Jakubowa, gdzie znajduje się jedyne w naszym kraju sanktuarium św. Jakuba, przez Grodowiec, Polkowice, Chocianów, Bolesławiec i Lubań do Zgorzelca. Odtwarzanie dawnych szlaków św. Jakuba wymaga sporego wysiłku, ponieważ polega na poszukiwaniu zapisów, osób wędrujących szlakami, kościołów pw. św. Jakuba i położenia dawnych traktów handlowych.

Via Sancti Iacobi
Lip07

Via Sancti Iacobi

Dawne pielgrzymowanie było zupełnie inne niż współczesne. Pielgrzymki trwały nie kilkanaście dni, a wiele miesięcy. Nie miały charakteru radosnego, ale ich celem była pokuta za grzechy i uzyskanie odpustu zupełnego w sanktuarium, do którego się zmierzało. Przed wyruszeniem zazwyczaj spisywano testament, dzielono majątek, żegnano się z bliskimi.