„Przygotowywanie czasopisma pod tytułem «Królestwo Serca Jezusowego». Oznacza to zwiększenie pracy, ale to jest potężny środek apostolatu. O Maryjo, pobłogosław to nowe dzieło oddane pod Twoją opiekę! Święty Pawle, ty, który tak dobrze mówiłeś o królestwie Jezusa Chrystusa, wspomóż to dzieło, które rozpoczyna się w dniu twego święta”.
L. Dehon, Zapiski codzienne, 15-25 stycznia 1889 roku
Ojciec Dehon zdawał sobie sprawę z siły odziaływania środków masowego przekazu, do których w jego czasach zaliczało się przede wszystkim prasę. Wiedział, że jest to potężny środek o wielkiej sile oddziaływania. Dlatego postanowił na początku 1889 roku powołać do istnienia nowe czasopismo pod wiele mówiącym tytułem „Królestwo Serca Jezusowego w duszach i w społeczeństwie”.
Program tego miesięcznika zawarł już w samym tytule: Jezus Chrystus i Jego miłość, której znakiem jest otwarte serce mające królować w duszy człowieka i w społeczeństwie. Jezus ma być więc kimś najistotniejszym nie tylko dla poszczególnych ludzi, ale także całych narodów.
Swoje czasopismo o. Dehon powołał w roku setnej rocznicy wybuchu Wielkiej Rewolucji Francuskiej, którą winił za ateistyczną wizję państwa pozbawionego Boga, prawa i sprawiedliwości. Propagowane przez nią hasła wolności, braterstwa i równości same w sobie dobre, ale wprowadzane w życie ówczesnej Francji w sposób nieliczący się z prawami Bożymi, prowadziły do anarchii i wielu niesprawiedliwości, a nawet licznych zbrodni.
Kolejnym impulsem popychającym Założyciela Zgromadzenia Księży Sercanów do stworzenia tego czasopisma była dwusetna rocznica jednego z objawień Serca Jezusowego w Paray-le-Monial, gdzie w 1689 roku Pan Jezus powiedział św. Małgorzacie Marii, że jeśli król Ludwik XVI wraz z poddanymi będzie głosić kult Najświętszego Serca, to Bóg pobłogosławi całemu państwu. Innymi słowy, Chrystus domagał się wprowadzenia Jego miłości w życie osobiste, rodzinne i społeczne, tak aby relacje międzyludzkie opierały się na miłości Boga i bliźniego.
W taki właśnie sposób o. Dehon widział rolę i funkcję założonego przez siebie czasopisma. Więcej, tak w ogólności pojmował misję prasy – głoszenie miłości i kierowanie się nią w życiu osobistym i społecznym.
Dziś możemy stwierdzić, że ideały, które przyświecały o. Dehonowi przy tworzeniu tego dzieła, i misja, jaką według niego mają pełnić media, obecnie nie zawsze są respektowane. Szukanie sensacji czasem jest ważniejsze od szukania prawdy, a rzetelne pokazywanie rzeczywistości przegrywa z propagowaniem poglądów nielicznych, aczkolwiek wpływowych środowisk.
Nierzadko możemy odnieść wrażenie, że media nie propagują prawdziwej Bożej miłości, opierającej się na wartościach i zdrowych fundamentach, a wręcz przeciwnie – głoszą idee, które przyświecały Wielkiej Rewolucji Francuskiej, czyli indywidualizm i niczym nieskrępowaną wolność, nieliczącą się z dobrem innych ludzi czy nawet całego społeczeństwa.
Nie jesteśmy w stanie zmienić wszystkich środków masowego przekazu, ale możemy wybierać to, co czytamy czy oglądamy, i odrzucać te niegłoszące miłości, której znakiem jest przebite Serce Jezusa. Dlatego tak jak kiedyś o. Dehon modlił się w intencji swojego nowo powstającego dzieła, tak i my możemy prosić Maryję i św. Pawła, by kierowali nami przy wyborze gazety, którą bierzemy do ręki, czy kanału telewizyjnego, który chcemy oglądać. By treści, którymi się karmimy, pomagały nam postawić miłość Boga na pierwszym miejscu nie tylko w naszym prywatnym życiu, ale także w życiu społeczności, w której funkcjonujemy.
