Lata mijały, a mimo pragnień i marzeń nie udało nam się założyć rodziny. Większość z nas – osób stanu wolnego – chciała dla siebie innej drogi, ale wierzymy, że każdy człowiek jest powołany do szczęścia, choć ścieżki, którymi prowadzi nas Pan są tak różne. Łączy nas jedno: miłość do Chrystusa.
My wierzymy, że prawdziwym szczęściem jest zjednoczenie z Bogiem, do którego dążymy poprzez odkrywanie drogi, którą On chce, żebyśmy kroczyli. Uczymy się dziękować za ten czas samotności i traktować go jako dar. Powtarzamy często, że „życie jest piękne i warto je pięknie przeżyć z Jezusem” – my, członkowie Grupy 33 – duszpasterstwa osób stanu wolnego w różnym wieku, osób, które nie wstąpiły w związki małżeńskie.
zaczęło się od wycieczki
Dwadzieścia trzy lata temu ks. Tadeusz Czakański zaprosił 11 nieznających się osób stanu wolnego na wyjazd do jednej z paryskich parafii. Po powrocie grupa zaczęła spontanicznie organizować kolejne spotkania w Katowicach, na które za każdym razem przybywało coraz więcej osób. Rozważali słowo Boże, dyskutowali, ale najważniejszym momentem była Eucharystia. Pod okiem ks. Tadeusza spotkania zaczęły odbywać się regularnie, także w mniejszych grupach. Obecnie duszpasterstwo działa w kilku miastach, oprócz Katowic, Chorzowa, Tychów i Żor również w Krakowie, Warszawie, Wrocławiu i Poznaniu, jednocząc około 250 osób.
spotkania ze Słowem i człowiekiem
Mamy swoich lokalnych duszpasterzy i wiele okazji do spotkań w naszej wielkiej rodzinie. Jedną z nich jest coroczny odpust, który jest świętem powstania wspólnoty. W lokalnych grupach spotykamy się dwa razy w miesiącu, uprzednio rozważając słowo Pana. Później się nim dzielimy, a na końcu spotykamy się na agapie przy stole z poczęstunkiem. Oprócz spotkań uczestniczymy w rekolekcjach, dniach skupienia, adoracjach. Staramy się też świadczyć pomoc tym, którzy jej potrzebują, wspólnie angażując się w akcje charytatywne. Spędzamy razem majówkę, wakacje, sylwestra, jeździmy w góry, czerpiemy radość z wzajemnej obecności.
grupa wyłącznie dla panien i kawalerów
Coraz więcej osób w naszym społeczeństwie powyżej 25. roku życia nie zawiera jeszcze związków małżeńskich, a przez lata żyją, nazywając się singlami. Pokolenia naszych rodziców i dziadków w takim wieku często już miały własne rodziny. Nasze duszpasterstwo jest miejscem dla osób, które po zakończeniu studiów nie wstąpiły w związki małżeńskie ani nie wybrały życia konsekrowanego. Grupa 33 nie jest skierowana do osób, które żyją w niesakramentalnych związkach, są rozwodnikami, wdowcami, posiadają dzieci itp. Jest tak dlatego, że w Kościele istnieje już wiele wspólnot, które bardziej odpowiadają ich potrzebom. A misją tego duszpasterstwa jest wyjście naprzeciw problemom i pragnieniom osób w wieku od 25 do około 55 lat, które są pannami i kawalerami żyjącymi samotnie.
w góry i do kina
Wielu ludziom sama nazwa „duszpasterstwo osób stanu wolnego” kojarzy się szablonowo ze starymi kawalerami i pannami. Chociaż czasami wyzwalającym jest stanąć w prawdzie i móc tak o sobie powiedzieć. Staramy się jednak być normalni i nie jesteśmy pustelnikami. Bogactwem naszej grupy jest to, że każdy z nas wnosi pewien bagaż doświadczeń, swój temperament, umiejętności. Mamy więc możliwość dzielenia się tymi skarbami w grupie i to jest bardzo cenne. W duszpasterstwie ważny jest ciągły rozwój duchowy, ale też społeczny. Jeździmy w góry, chodzimy do kina, podróżujemy, wspieramy się rozmową, radą. Chodzi nam o to, żeby nie stanąć w miejscu. Łączy nas wspólny cel – zmierzanie w stronę wieczności z Jezusem do domu Ojca, ale nie zapominamy też, że żyjemy tu i teraz i powinniśmy ten czas wykorzystać.
samotność jest zadaniem
Często ludzie, którzy nie żyją w związkach, choć tego pragną, myślą, że są skazani na samotność do końca życia. Są sfrustrowani i niekiedy zgorzkniali, bo nie potrafią sobie poradzić z taką perspektywą. Nikt chyba nie chce spędzić życia sam. Każdy potrzebuje oprócz miłości Bożej także i miłości drugiego człowieka. Nie warto więc traktować swojej samotności jak wyroku! Jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga, który jest Trójcą, a z tego wynika, że jesteśmy powołani do relacji. Jeśli jednak dzieje się tak, że od jakiegoś czasu żyję w pojedynkę, muszę zadać sobie pytanie, czy aby ta samotność nie jest dla mnie zadaniem w tym momencie mojego życia. Trzeba sobie powiedzieć na głos prawdę o sobie: jestem sam, chciałbym, żeby było inaczej, ale jest jak jest. Jednak to nie koniec świata. Mogę ten czas wykorzystać. Może Bóg chce, żebym nie ograniczał swojej miłości do jednego człowieka i najpierw nauczył się kochać ludzi wokół mnie?
odwrócić perspektywę
Ważne jest zaufanie do Boga, który wie lepiej, czego nam potrzeba do szczęścia. Czasami musimy też odwrócić perspektywę i zmienić nasze działanie z czekania na kogoś, kto mnie wreszcie pokocha, na wyjście do ludzi i obdarzenie ich moją miłością. Będąc w Grupie 33, możemy łatwiej zrozumieć, dlaczego jesteśmy sami. Często zdarza się tak, że musimy coś w sobie przepracować. Duszpasterstwo jest szansą dla niektórych na poznanie samego siebie. W grupie dostrzegamy swoje przywary, nawyki, które nabyliśmy. Niektórzy znajdują siłę, pokonują nieśmiałość i otwierają się. Odkrywają, że mają wiele do zaoferowania.
potrzeba nam samotności
Nadmierny aktywizm jest cechą charakterystyczną naszych czasów. Chodzimy dużo szybciej niż dawniej, a spraw do załatwienia jest tak wiele, że nie mamy na nic czasu i ciągle jesteśmy zmęczeni. Samotność może być taką chwilą wytchnienia i odpoczynku. Warto potraktować ją jako dar i szansę doskonalenia się w modlitwie, cierpliwości, miłości, odkrywania tego, co jest naszym celem i powołaniem. Rozwój duchowy wymaga osobności. Czas w samotności może być pięknym spotkaniem z Bogiem.
O Grupie 33, czyli jednym z nielicznych w Polsce duszpasterstw dla osób stanu wolnego, opowiadały Magda, Marta i Agnieszka z rejonu krakowskiego. Więcej informacji o duszpasterstwie można znaleźć na stronie internetowej www.grupa33.pl.
