„Dziś przypada sześćdziesiąta rocznica położenia kamienia węgielnego pod tę świątynię. W tym odległym dniu 18 maja 1920 roku był także obecny sługa Boży o. Leon Dehon, Założyciel Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego, które przez te sześćdziesiąt lat spełniało z wielkim zaangażowaniem i dobrym skutkiem swe apostolstwo w tej parafii…”.
Jan Paweł II, parafia Cristo Re w Rzymie, 18 maja 1980 roku
Z Janem Pawłem II o. Dehon nigdy się nie spotkał. To, co jednak nie było możliwe na ziemi, jest możliwe w niebie. Wierzymy głęboko, że wszyscy trzej – o. Dehon, Jan Paweł II i Jan XXIII – znajdują się już w niebie i cieszą się bliskością Boga. Nie wątpimy także, że tak jak doczekaliśmy się ogłoszenia świętości bł. Jana Pawła II i bł. Jana XXIII, tak też doczekamy się ogłoszenia w sposób oficjalny świętości sługi Bożego o. Leona Jana Dehona.
Na ziemi Założyciel Zgromadzenia Księży Sercanów nigdy nie słyszał o Karolu Wojtyle, jednak dokładnie w dniu jego urodzin dokonał poświęcenia kamienia węgielnego nowo wybudowanej świątyni w Rzymie, która miała zostać ofiarowana Najświętszemu Sercu Chrystusa, Króla pokoju. Kiedy o. Dehon umierał 12 sierpnia 1925 roku w Brukseli, budowa nie została jeszcze ukończona. Karol Wojtyła mieszkał wówczas w Wadowicach i miał nieco ponad pięć lat.
Papież Jan Paweł II wielokrotnie jednak słyszał o o. Leonie Dehonie, postanowił go nawet wynieść na ołtarze, a tylko jego śmierć pokrzyżowała te plany. Papież Polak zmarł 22 dni przed już zaplanowaną beatyfikacją Założyciela Zgromadzenia Księży Sercanów. Tych momentów, w których historia o. Dehona i życie papieża Jana Pawła II się krzyżowały, było więcej. Jednym z nich była 60. rocznica poświęcenia kamienia węgielnego rzymskiej świątyni. Wtedy to, 18 maja 1980 roku, Jan Paweł II obchodził w niej swoją 60. rocznicę urodzin. Był to więc podwójny jubileusz zaznaczony obecnością ojca świętego. Powyższy cytat pochodzi właśnie z tej uroczystości.
Z kolei z Janem XXIII o. Dehon spotkał się kilkakrotnie osobiście w czasach, kiedy tamten był jeszcze kapłanem diecezji Bergamo. Pełnił wtedy funkcję kapelana bp. Radini-Tedeschiego, który zaprosił Założyciela Zgromadzenia Księży Sercanów, by osiedlił swoje zgromadzenie w jego diecezji. Biskup znał o. Dehona, gdyż brał udział w słynnych konferencjach rzymskich wygłoszonych właśnie przez niego. Wysłał on swojego kapelana ks. Angelo Roncallego – przyszłego Jana XXIII – by powitał i przywiózł powozem znamienitego gościa. Było to 14 kwietnia 1906 roku. W archiwum zgromadzenia księży sercanów w Rzymie znajduje się fotokopia z kalendarza ks. Roncallego, gdzie widnieje wpis przypominający o przybyciu o. Dehona na stację kolejową w Bergamo.
Z polecenia biskupa ks. Roncalli pomagał o. Dehonowi w znalezieniu najdogodniejszego miejsca do osiedlenia się zgromadzenia. Wybór padł na niewielką miejscowość Albino, gdzie założono szkołę apostolską. Na otwarcie domu przybył nasz założyciel, a także bp Radini-Tedeschi wraz ze swoim sekretarzem. Ksiądz Roncalli nie krył swego zadowolenia z powstania domu Księży Sercanów w Albino, gdyż dołożył wielu starań, aby znaleźć odpowiednie miejsce i pokonać różne trudności związane z jego kupnem. Podkreślał, że także on jest księdzem Najświętszego Serca, gdyż należał do diecezjalnego stowarzyszenia księży Najświętszego Serca Pana Jezusa. Później jako biskup i papież, kiedy spotykał sercanów, nigdy nie zapominał nadmienić, że znał naszego świętego założyciela i pomagał mu w utworzeniu domu w Albino.
