Drodzy bracia i siostry! Niedowierzanie i przerażenie wywołują w nas wiadomości napływające z Iraku. Tysiące ludzi, a wśród nich tylu chrześcijan, jest brutalnie wyrzucanych ze swych domów, dzieci umierają z pragnienia i głodu podczas ucieczki, kobiety są porywane, ludzie giną w masakrach; [panuje] wszelkiego rodzaju przemoc, przede wszystkim zniszczenia, niszczone są domy, dziedzictwo religijne, historyczne i kulturowe. Wszystko to poważnie obraża Boga i poważnie obraża ludzkość. Nie wolno siać nienawiści w imię Boże! Nie wolno prowadzić wojny w imię Boże! My wszyscy, myśląc o tej sytuacji, o tych ludziach, wyciszmy się teraz i módlmy się.
Dziękuję tym, którzy odważnie niosą pomoc tym braciom i siostrom, i ufam, że skuteczne rozwiązanie polityczne na szczeblu międzynarodowym i lokalnym będzie mogło położyć kres tym zbrodniom i przywrócić rządy prawa.
Aby bardziej zapewnić o mej bliskości z tą drogą ludnością, mianowałem swym osobistym wysłannikiem w Iraku kard. Fernanda Filoniego, który jutro wyjedzie z Rzymu.
Również w Gazie, po zawieszeniu broni, wznowiono wojnę, która powoduje niewinne ofiary, dzieci… i tylko pogarsza konflikt między Izraelczykami i Palestyńczykami. Módlmy się wspólnie do Boga pokoju przez wstawiennictwo Maryi Panny: Panie, daj pokój naszym dniom i uczyń nas twórcami sprawiedliwości i pokoju. Maryjo, Królowo Pokoju, módl się za nami.
Rozważanie po modlitwie Anioł Pański na placu św. Piotra
10 VIII 2014
Wśród przypowieści zawartych w dzisiejszej Ewangelii jest jedna, dość złożona, którą Jezus wyjaśnia uczniom: Przypowieść o dobrym ziarnie i kąkolu. Stawia ona czoło problemowi zła w świecie i podkreśla cierpliwość Boga (por. Mt 13,24-30.36-43). Scena rozgrywa się na polu, na którym właściciel zasiewa ziarno. Jednak nocą przychodzi nieprzyjaciel i zasiewa kąkol – termin ten po hebrajsku wywodzi się z tego samego korzenia co słowo „szatan” i przywołuje pojęcie podziału. Wszyscy wiemy, że diabeł jest mącicielem i zawsze chce wprowadzać podział między osoby, rodziny, narody i ludy. Słudzy chcieliby natychmiast wyrwać złe ziele, jednak właściciel zabrania im, tak to wyjaśniając: „Nie, byście zbierając chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy” (Mt 13,29). Wszyscy wiemy, że gdy kąkol wzrasta, tak upodabnia się do dobrego ziarna, iż istnieje niebezpieczeństwo, że się je pomyli.
Nauka płynąca z tej przypowieści jest dwojaka. Po pierwsze mówi, że zło w świecie pochodzi nie od Boga, ale od Jego nieprzyjaciela, Złego. Ciekawe, że Zły sieje kąkol w ciemności, w zamieszaniu; tam idzie siać kąkol, gdzie nie ma światła. Ten wróg jest przebiegły: zasiał zło pośród dobra, tak że ludzie nie są w stanie wyraźnie ich od siebie oddzielić; ale ostatecznie Bóg może to zrobić.
Dochodzimy tu do drugiego tematu: kontrastu między niecierpliwością sług i cierpliwym czekaniem właściciela pola, który jest obrazem Boga. My czasami jesteśmy bardzo skorzy, by osądzać, klasyfikować, umieszczać tu dobrych, a tam złych. Przypomnijcie sobie modlitwę człowieka pysznego: „O Boże, dziękuję Ci, że jestem dobry, nie jestem jak inni ludzie źli…” (por. Łk 18,11-12). Natomiast Bóg czeka. Patrzy na pole życia każdej osoby z cierpliwością i miłosierdziem. Widzi o wiele lepiej niż my brud i zło, ale widzi też i ziarna dobra, ufnie czekając, aż dojrzeją. Bóg jest cierpliwy, potrafi czekać. Jakie to piękne: nasz Bóg jest cierpliwym ojcem, który zawsze na nas czeka; czeka na nas z sercem na dłoni, aby nas przyjąć i nam przebaczyć. On zawsze nam przebacza, kiedy do Niego przychodzimy.
Postawa właściciela jest postawą nadziei opartej na pewności, że ani pierwsze, ani ostatnie słowo nie należy do zła. Co więcej, to dzięki tej cierpliwej nadziei Boga sam kąkol, czyli złe serce z tyloma grzechami, może w końcu stać się dobrym ziarnem. Ale uwaga! Ewangeliczna cierpliwość nie jest obojętnością na zło; nie można mieszać dobra ze złem. Wobec kąkolu obecnego w świecie uczeń Pana jest wezwany do naśladowania cierpliwości Boga, żywiąc nadzieję w oparciu o niezachwianą ufność w ostateczne zwycięstwo dobra, czyli Boga.
Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański na placu św. Piotra
20 VII 2014
Chrystus na krzyżu uczy nas kochać również tych, którzy nas nie kochają.
Tweet
28 VIII 2014
Ogromna liczba niewinnych została wyrzucona z ich domów w Iraku. Panie, prosimy Cię, aby mogli szybko do nich powrócić.
Tweet
18 VIII 2014
Panie, wobec tak wielkiej przemocy w Iraku trwamy w modlitwie i szczodrości.
Tweet
17 VIII 2014
Nie zapominajmy krzyku chrześcijan i każdej społeczności prześladowanej w Iraku.
Tweet
16 VIII 2014
Męczennicy uczą nas, że bogactwa i zaszczyty mają niewielkie znaczenie. Chrystus jest jedynym prawdziwym skarbem.
Tweet
16 VIII 2014
Ból przeszywa moje serce, kiedy myślę o dzieciach w Iraku. Niech je chroni Maryja, nasza Matka.
Tweet
15 VIII 2014
Maryjo, Matko Pokoju, pomóż nam wykorzenić nienawiść i żyć w harmonii.
Tweet
14 VIII 2014
Dziękuję tym, którzy z odwagą pomagają naszym siostrom i braciom w Iraku.
Tweet
13 VIII 2014
Apel do wszystkich rodzin: w czasie modlitwy pamiętajcie o tych, którzy są zmuszeni opuścić swe domy w Iraku.
Tweet
10 VIII 2014
Napełniają nas bólem wiadomości, jakie dochodzą z Iraku. Panie, naucz nas żyć solidarnie z cierpiącymi braćmi.
Tweet
10 VIII 2014
Los osób pozbawionych domu w Iraku zależy od nas. Proszę wszystkich, by się modlili, a tych, którzy mogą, by nieśli konkretną pomoc.
Tweet
10 VIII 2014
Przemocy nie przezwycięża się przemocą. Panie, daj pokój naszym dniom!
Tweet
9 VIII 2014
Proszę wspólnotę międzynarodową, by chroniła wszystkie ofiary przemocy w Iraku.
Tweet
9 VIII 2014
Panie, prosimy Cię o wsparcie dla tych, którzy w Iraku są pozbawieni wszystkiego.
Tweet
8 VIII 2014
Proszę was, abyście dziś poświęcili chwilę na modlitwę za tych, którzy są zmuszeni opuścić swe domy w Iraku.
Tweet
8 VIII 2014
Proszę wszystkich ludzi dobrej woli, by zjednoczyli się ze mną w modlitwie za irakijskich chrześcijan i wszystkie prześladowane wspólnoty.
Tweet
8 VIII 2014
Istnieje ryzyko zapomnienia o cierpieniach, które nie dotykają nas bezpośrednio. Reagujmy i módlmy się o pokój w Syrii.
Tweet
14 VI 2014
